Afgelopen woensdag (4 oktober) stond de afspraak gepland met de hematoloog.
Dus reden Karin en ik weer met onze auto vanuit het landelijke Krimpenerwaard de Randstedelijke drukte van Rotterdam door. In Schiedam werden we om 10.30 uur verwacht in het Franciscus Vlietland bij dr. van Zaanen. Een aardige, rustige man die de tijd voor je neemt en duidelijk uitlegt hoe het er voor staat. Hij wist mij te vertellen en liet zien op de computer dat mijn nierfunctie wat aan het teruglopen was. Veder was mijn IgM op gelopen van 27,9 naar 28,8. Hb is nu 8,2.
De verminderde nierfunctie kon ook liggen aan het feit dat ik kort voor het bloedprikken griep had gehad en minder gedronken. Maar om alles uit te sluiten wil hij ter controle bij de volgende afspraak over 6 maanden een echo laten maken naast het bloedprikken. Hij verwacht niet veel te zien, maar dan is het in ieder geval gecontroleerd. Wel werd mij geadviseerd meer te drinken. Dus de Dopper gaat weer overal mee naar toe.
Alle andere waardes waren stabiel, dus volgens de arts nog niets om je zorgen over te maken. Hij legde mij wel uit dat mochten we ooit weer over moeten gaan tot medicatie dat dit DRC of R-benda wordt en eventueel daarna zabrutinib/ibrutinib. Maar gelukkig zijn we zover nog lang niet!
Ik krijg zelf wel het gevoel dat het allemaal wat minder gaat. Meer last van spierpijn, sneller moe, slecht slapen en ik begin het ook sneller koud te krijgen.
Maar wanneer ik zoals gisteravond weer op het voetbalveld bij 7×7 rond ren, (ik voetbal sinds kort in Schoonhoven bij ReVeCo 4) lijkt het wel of ik veel meer conditie heb dan ik vermoed. Niet dat ik als een jonge god over het veld heen dartel, maar ik verbaasde mezelf dat ik maar door kon blijven rennen. Helaas verloren we het potje met 1-3, maar we hadden wel lekker gevoetbald. En zolang ik dat nog kan en voel, blijf ik dat doen.
De winter is nog niet begonnen, maar de kou is er al wel. Zeker nu de temperaturen onder het vriespunt komen, begint het weer. En dan bedoel ik het getintel en gevoelloos worden van handen en voeten. Gevolg van de chemotherapie is dat ik nu met de neuropathie zit.
Veertien November, 4 maanden en 1 dag na de laatste controle zit ik weer in de wachtkamer van interne geneeskunde. De laatste controle was ruim een maand na het beëindigen van de achtste kuur. Bij deze laatste controle waren alle gemeten waardes goed m.u.v. van de boosdoeners, Igm en m-proteïne, wat logisch is maar ook deze waren fors gedaald. De verwachting was dan ook dat deze nog wat verder zouden dalen.
De laatste update is al bijna een jaar geleden. Toch is er best het één en ander gebeurd. Schreef ik de laatst keer dat ik de oliebollenloop eind van het jaar mee wilde doen, als ik maar niet geblesseerd raakte. Nou, dat is niet gelukt.